Als zorg gemeden wordt
- 30 januari 2018
- Blog/Vlog
- M&G Wijkverpleegkundigen
Voor ik haar de eerste keer bezoek, heb ik via het sociaal team al over haar gehoord; alleenstaand, geen netwerk, verwaarlozing. Het liefst heeft ze geen zorg, geen mensen achter de voordeur. Er is me verteld dat dit haar laatste kans is. Als ze zichzelf of haar omgeving opnieuw verwaarloost, zal ze niet meer in haar huis kunnen blijven wonen. Heftig.
Moeizaam gesprek
Als ik haar tuinpad oploop, valt me op dat de gordijnen half geopend zijn. Ze hangen scheef. Zijn verkleurd en vlekkerig. De voordeur staat open. Hoewel ik weet dat het huis pas gesaneerd is, komt de geur van vervuiling me tegemoet. Zelf is ze in geen velden of wegen te bekennen.
Ik wacht haar op. We maken kennis. Een moeizaam gesprek volgt. "Zorg? Nee, dat is niet nodig. Incontinent? Nee hoor zuster, dat valt echt heel erg mee. Kousen? Nee, die draagt ze niet meer, nergens voor nodig." Samen met haar ga ik door de informatie die ze nog ongeopend heeft liggen, op zoek naar de overdracht waarop staat dat alles wat ze afhoudt echt nodig is. Ze wil heus wel dat het goed gaat, maar het lukt haar niet dit te organiseren. We gaan daarom iedere dag, en ze laat ons elke keer trouw binnen. Zorg blijft ze afhouden.
Dilemma’s
Ze heeft mooie excuses waarom ze iets niet nodig heeft. Ze laat er niet doorheen prikken, hoewel we weten en aanvoelen dat het niet klopt. Confronteren lukt soms. Ze lacht en kijkt beschaamd en staat dan de hulp toe. Dilemma’s. Als wijkverpleegkundige mogen we aandringen en motiveren. We verzorgen niet met dwang. Wat betekent dit voor eigen regie? Hoe staan onze normen en waarden in verhouding met die van haar?
Langzaam maar zeker laat ze enkelen van ons toe. Ze zegt manipulatief te zijn. We leren haar kennen, en leren wat belangrijk is voor haar: thuis zelfstandig wonen, er goed verzorgd uit zien. Het nodig hebben van ondersteuning om dit te kunnen bereiken, net als het dragen van steunkousen of incontinentiemateriaal, past niet in het beeld dat ze van zichzelf heeft: een zelfstandige, goed geklede vrouw.
Na een poosje zien we het huis langzaam maar zeker rommeliger worden. ‘De huishoudelijke hulp? Die komt twee maal per week. Nee, ze heeft geen vaste dagen…. Wegen voor de huisarts? Nee de weegschaal is stuk, of kwijt, of nooit één gehad….’. Iedere keer een ander excuus. Samenwerking met de huisarts is er, we komen echter geen van allen verder.
Binnen een week is het mis
En dan ineens, binnen een week is het mis. Van de een op de andere dag is haar huis niet langer rommelig, maar ernstig vervuild. Ze schrikt er zelf ook van, het lukt niet meer. Voor het eerst staat ze de zorg, zoals we die hadden afgesproken, toe. Ze erkent dat het haar niet meer lukt. Ze is verdrietig, ontredderd. Samen maken we een lijstje van wat er moet gebeuren. Later op de dag kom ik terug en ze heeft er echt aan gewerkt. Het lukt haar niet, maar het begin is er. Een breekpunt. Ze is ook wel opgelucht dat we met z’n allen voor haar willen gaan. Voor wat zij het liefst wil: oud worden in haar eigen huis. Met haar bespreek ik wat ik denk dat nodig is. Ze stemt in, ik mag stappen uitzetten en disciplines betrekken, waarvan ik denk dat ze nodig zijn. Ze is hier nu zelf ook gemotiveerd voor.
De weken erna geeft ze steeds aan hoe erg ze die dag geschrokken is. Hoe blij ze is dat het nu allemaal lijkt te gaan lukken. We zijn er nog niet, er moeten andere disciplines betrokken worden en dat duurt even. Maar ze is echt op de goede weg.
De zorg die ze nodig had, was niet zo complex, maar haar situatie des te meer….
Dit nieuwsartikel is per december 2019 overgeplaatst van de oude website van V&VN naar de vernieuwde website. Eerder geplaatste reacties komen hiermee te vervallen. Wil je reageren op dit artikel? Praat verder op social media.
Word lid en praat mee!
Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.
