Een wereld zonder waas

"Het schemert nog een beetje als ik mijn fiets in de tuin parkeer. Door de open achterdeur ga ik naar binnen. Alles is hier brandschoon, de geur van verse koffie komt me tegemoet. Samen zitten ze aan tafel. Ik kom voor haar.

Ze heeft van jongs af aan als inwonend dienstmeisje gewerkt. Ze was secuur op haar werk en kan nog altijd trots vertellen hoe ze boende tot alles glom. In hun seniorenwoning doet ze dit nog steeds. Hoe vaak we haar niet hebben horen mopperen dat er een waas hing over de tegels. Tegels die ze met haar reumatische handen bleef poetsen. Tegels waarvan ik het idee had dat ze mij tegemoet glommen. Kortgeleden werd ze aan staar geopereerd.

Bij een staaroperatie wordt de troebele lens van het oog vervangen door een nieuwe, heldere kunstlens. De meeste cliënten bij wie ik kom, zien vrij snel na de operatie beter. Ik vind het altijd mooi te horen hoe cliënten de wereld na de operatie zien, hoe er letterlijk een wereld voor ze opengaat. De een is blij dat de ondertiteling op tv weer zichtbaar is, de ander verbaast zich erover de blaadjes aan de bomen te kunnen onderscheiden. Details die door staar lang niet zichtbaar waren.

Net als na iedere operatie, kan er ook na een staaroperatie een complicatie optreden. Als wijkverpleegkundige houd ik de cliënt daarom goed in de gaten. Ik kijk hoe het oog en de oogleden eruitzien en ben alert op klachten als hoofdpijn, misselijkheid, het zien van lichtflitsen, sterretjes of ineens slechter zien. Ook schat ik in of de cliënt bij klachten op tijd aan de bel trekt.

Om infectie te voorkomen moet een strak druppelschema gevolgd worden. Vooral de eerste week is erg belastend voor de cliënt. Vier keer per dag druppelen. Het is de taak van de wijkverpleging om met de cliënt, en eventueel met diens mantelzorger, te onderzoeken of het lukt zelf te druppelen. Met of zonder hulpmiddel. Zo niet, moet de cliënt hiervoor thuisblijven.

Door de reuma kan zij het niet zelf. Hij kan het ook niet. De komende week zal zij dus aan huis gekluisterd zijn of maar kort de deur uit kunnen. Ik vraag haar hoe ze zich voelt en ben alert op signalen die op een complicatie kunnen wijzen. Alles gaat hier voorspoedig. Ik druppel haar oog. Ze biedt me een kop koffie aan, die hij voor mij mag inschenken. Ze vertelt hoe het met haar gaat. De ingreep viel gelukkig erg mee. Ze verbaast zich erover dat ze al snel zoveel beter ziet. De doffe waas over de tegels is verdwenen. 'Ik heb al die tijd voor niets gepoetst. Die doffe waas zat niet op de tegels, maar in mijn oog. En hij,' zegt ze terwijl haar man met de koffie aan komt lopen, 'ziet er ineens veel ouder uit. Heb je wel eens gezien hoeveel rimpels hij heeft?' Verbouwereerd zet hij de koffie voor mij neer."

Dit nieuwsartikel is per december 2019 overgeplaatst van de oude website van V&VN naar de vernieuwde website. Eerder geplaatste reacties komen hiermee te vervallen. Wil je reageren op dit artikel? Praat verder op social media.