‘We moeten besmettingsgevaar afwegen tegen een waardig einde’
- 18 maart 2021
- V&VN magazine
- Coronavirus
- V&VN Algemeen
De juiste keuzes maken is tijdens deze pandemie nog lastiger dan anders. Zorgmedewerkers vertellen over de hardste noten die ze tot nu toe moesten kraken. Dit keer: Remco van Hal (36), verpleegkundige in hospice Balade in Waalwijk, waar mensen wonen met een korte levensverwachting.
“Voor ik er erg in had, gaf een bewoner mij een knuffel”, begint Remco. De bewoners van het hospice hebben extra aandacht nodig, bijvoorbeeld omdat ze dementie hebben of een verstandelijke beperking. Remco koos ervoor om terug te knuffelen. “Maar dat vond ik wel lastig. Straks krijg ik het virus door hem of andersom. Straks overlijdt hij in quarantaine door een knuffel. Veel bewoners snappen niet echt wat corona inhoudt. Door goed met ze erover te praten, komen we een heel eind met alle maatregelen.”
Zelf geveld door corona
Aan het begin van de eerste golf werd Remco zelf geveld door het coronavirus. Hij had spierpijn, een koortsig hoofd, een dik strottenhoofd en voelde zich beroerd. Nog steeds is hij niet de oude. Na drie maanden ziek thuiszitten, ging hij weer aan het werk. “Ik dacht dat het wel ging, maar afgelopen najaar heb ik me toch weer deels ziekgemeld. Daar worstel ik mee. Ik wil weer volop aan het werk en mijn collega’s niet tot last zijn. Maar het heeft echt tijd nodig. Ik heb mezelf aangeleerd me af en toe terug te trekken op het werk. Zo houd ik het vol.”
Het hospice heeft het virus aardig buiten de deur weten te houden. Wanneer bewoners op sterven liggen, moeten de medewerkers besmettingsgevaar afwegen tegen een waardig einde. In overleg met de betrokkenen, kijken ze per geval hoe ze het met visite kunnen regelen. “Het scheelt dat onze bewoners vaak een kleinere sociale kring hebben. En bewoners willen er vaak niet veel mensen bij hebben als ze sterven”, legt Remco uit.
De pandemie zorgt dat ik nu meer besef dat je gezondheid niet vanzelfsprekend is.
“Doordat ik zelf ziek ben geweest, snap ik nu beter waar onze bewoners soms doorheen gaan. Ik heb ervaren hoe angstig je kunt zijn door benauwdheid, een gevoel waar onze bewoners soms ook mee te maken hebben. De pandemie zorgt ervoor dat ik nu meer besef dat je gezondheid niet vanzelfsprekend is. Daar ben ik dankbaar voor. Pluk de dag, want het kan zomaar voorbij zijn.”
Bron: V&VN Magazine 1-2021 | Tekst: Jorieke van Noorloos | Beeld: Roos Koole
Word lid en praat mee!
Samen met 105.000 leden maken we ons als beroepsvereniging sterk voor professionalisering van de beroepen verpleegkundige, verzorgende en verpleegkundig specialist. Leden horen, zien en helpen; dat is waar we als V&VN voor staan. Wil jij invloed hebben op hoe jouw beroep zich ontwikkelt? Word lid van V&VN.
